Din que o tempo é o que cura as feridas pero ás veces o tempo pode escaparse das mans e pasar dun duelo normal a un duelo patológico. Entón, Que é o que podes facer para elaborar e superar o duelo no menor tempo posible e da forma máis sa?
Tal e como vos suscitabamos no artigo “Que é o duelo?“, no que falabamos de que supón para unha persoa perder a alguén a quen se ama e os diferentes tipos de duelo, neste artigo centrarémonos/centrarémosnos en como se pode superar porque si hai algo que temos que ter presente é que os atajos para a dor non existen, hai que vivir un proceso, pero este pode ser máis ou menos san/patológico.
Como elaborar o duelo
Indudablemente necesítase tempo para poder aceptar que perdemos a un ser querido, necesítase tempo para estrañarlle e chorarlle ata que chegue o momento no que poidas mirar cara ao teu tempo presente e aos poucos comezar a ser consciente, outra vez, da vida.
Hai diferentes teorías sobre como podes elaborar e superar o duelo da forma menos patológica, a proposta que nós facemos é a que consideramos a menos nociva e a que permite que cada persoa poida ir pasando de nivel cos seus tempos persoais.
Aceptar que xa non está
En múltiples ocasións da vida puidemos comprobar en nosa propia pel como cabeza e corazón non están en sintonía, o que podemos entender coa cabeza non é pausible para o corazón e viceversa.
No duelo vívese un mesmo proceso, é verdaderamente complicado facerse á idea que a persoa que se marchou non vai regresar, é alguén a quen non imos poder volver ver nin xa imos poder compartir ningún momento.
Como viamos no artigo anterior, moitas veces pódese pasar por unha etapa de negación na que nos custa aceptar a realidade pero temos que traballar para poder aceptalo, sendo piadosos connosco mesmos pois nos levará tempo pero facendo un esforzo.
Algunhas das cousas que podemos facer é falar da perda con persoas próximas e empáticas, as visitas ao cemiterio poden resultar increíblemente dolorosas pero axúdannos a confrontarnos cunha realidade que nos resistimos a ver.
Chegará un momento no que poidas aceptar que xa non está e dáche a oportunidade de despedirche, sexan cales sexan as crenzas relixiosas que teñas ou non teñas, dedícalle unhas palabras e un adeus.
Permíteche sentir
En moitas ocasións atopeime con persoas que creen dedicar palabras de alento e forza a aqueles que perderon aos seus seres queridos dicíndolle “Non chores”, “Tes que ser forte” ou palabras parecidas que realmente non están permitindo á persoa ir cara a adiante.
Cando perdemos a alguén a quen amamos temos que poder sentirnos e cada un exprésao dun xeito diferente, pero hai que ter a oportunidade de poder expresalo. Si necesitas chorar faino, digan o que digan; permíteche estar triste, sentir rabia ou impotencia, é o momento de sentir e deixar que todo flúa pois si aguantas o único que estás facendo é reter uns sentimentos que ao final, antes ou despois, terán que atopar a saída.
Compartir con persoas da túa confianza momentos como estes poden axudarche a sentirche menos só e comprendido, un gran abrazo pode ser a mellor cura para as túas feridas e pode estar cheo de palabras silenciosas porque ás veces o mellor “séntoo” é aquel que non se pronuncia.
Aprender a vivir de novo
Unha vez que aceptaches que ese ser querido non vai volver, chega o momento de aprender a vivir de novo e non falamos de sobrevivir que podería ser facer as tarefas cotiás de forma mecánica, si non aprender a vivir e sentir outra vez máis aló da dor e a nostalxia.
Non digo que sexa unha tarefa sinxela pois require de tempo e de forza de vontade, pero hai que volver traballar por atopar o equilibrio persoal porque malia que o teu mundo parouse, a vida non deixou de seguir cara a adiante e podes parar por un tempo, pero enseguida esta esíxeche que volvas desempeñar o teu labor.
Ás veces o que máis costa é aprender a “camiñar” só cando un afíxose a facelo todo en común, cando todo parece que che recorda a el, pero de novo hai que comezar a dar pasos para a vida.
Non sufrir non é esquecer. Vive
Chega un momento no que a vida e a túa mesmo sentirás como a dor non é tan forte, non saberás si é porque che afixeches a esa sensación ou porque o estás superando. Hai moitas persoas que se senten culpables cando chega este momento porque xa non se senten da mesma xeito, pero debes de entender que o feito de levar mellor a situación e ata, poder chegar a ser feliz co paso do tempo non implica que esquezas a esa persoa nin que a quixeches menos.
Vivir non é un acto egoísta pois son moitas persoas as que se atopan á túa ao redor esperando a que saias da escuridade e por fin, poidas volver velas. Hai persoas que tamén dependen de ti polo que non temas en avanzar, cando chegue ese momento continúa cara adiante e volve vivir.
![medicamentos[1]](../../../wp-content/uploads/medicamentos1.jpg)
